(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
[To opowiadanie jest nadal dostępne dzięki pracy Spisu oraz Czytelników, którzy okazali swoje wsparcie.]
FRAGMENT:
wiałyście się kiedyś, dlaczego wpatrywanie się w niebo przynosi ukojenie? Takie poranne. Bo wtedy te śmieszne obłoczki są chyba najładniejsze. Tak przynajmniej sądziła szatynka siedząca na swoim ulubionym miejscu. Zimna powierzchnia parapetu otulała jej pośladki i uda, ale ona była zbyt zamyślona żeby to poczuć. Była cała zimna. Tam, wewnątrz. Potrzebne było jej ukojenie i to bardzo, więc szukała go w błękicie rozciągającym się leniwie nad jej głową.
Co jakiś czas mrugała szybciej oczami, kiedy jakieś wyjątkowo wredne wspomnienie związane z byłym chłopakiem przemykało jej powolutku przez głowę. Bała się. Pomysł, który podsunął jej wczoraj jego brat wydawał się zbyt prosty. Tak prosty, że aż niemożliwy do zrealizowania.
Przecież on nie jest głupi. Zna mnie.
Warto spróbować. Nie masz nic do stracenia.
Mam. Nie chcę stracić go drugi raz.
Przecież nie robisz tego dla niego.
Nie…
autorka: kromka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz